Compensatie van schade na vernietiging besluit?
Een medewerker vraagt uitbreiding van zijn arbeidsduur. De werkgever weigert dit, maar dat besluit wordt door de rechter vernietigd. De medewerker krijgt de schade die hij door inkomensderving heeft geleden, vergoed. Hij wil echter ook een vergoeding van de schade in verband met onder meer misgelopen vakantie- en compensatieverlof. Komt deze schade ook voor vergoeding in aanmerking? De Centrale Raad van Beroep doet uitspraak.
De uitspraak
In eerste aanleg wijst de rechtbank het verzoek om vergoeding van de schade voor gemiste vakantie- en compensatie-uren af. De rechtbank is van oordeel dat de medewerker (in de periode waar het om gaat) minder heeft gewerkt en geen vakantie- en compensatieverlof heeft opgebouwd. Ook de Centrale Raad van Beroep wijst het verzoek af, maar met andere overwegingen.
De Raad oordeelt dat wanneer het herroepen van een besluit zowel schade als voordeel oplevert, het redelijk is om het genoten voordeel bij vaststelling van de te vergoeden schade in aanmerking te nemen. Opmerkelijk is dat de Raad de vrije tijd die de medewerker heeft genoten en waarvoor hij achteraf (toch) salaris heeft ontvangen, aanwijst als een voordeel. Omdat in onderhavig geval het genoten voordeel (in de vorm van vrije tijd) volgens de Raad aanmerkelijk groter is dan het nadeel dat de medewerker ondervindt van de verminderde opbouw van verlof- en compensatie-uren, kan een en ander met elkaar worden verrekend. De schade is per saldo nihil. Het verzoek van de medewerker is naar het oordeel van de Raad dus terecht afgewezen (Centrale Raad van Beroep 12 maart 2008, LJN: BC8575).
Verrekening van schade met genoten voordeel
Het lijkt voor de hand te liggen dat schade die ontstaat door het herroepen van een besluit, wordt verrekend met hierdoor genoten voordeel. Maar hoe zit dat met andere type besluiten? Denk bijvoorbeeld aan een ontslagbesluit. Het herroepen van een ontslagbesluit leidt vaak tot hoge nabetalingen terwijl ook hier geen uitgevoerde werkzaamheden tegenover hebben gestaan. Zou de recente uitspraak van de Centrale Raad van Beroep dit werkgeversrisico kunnen beteugelen?
Het lijkt niet aannemelijk dat de Raad een verrekening in deze situatie geoorloofd acht. De nabetaling van salaris is in dit geval immers gebaseerd op de herleving van het dienstverband. Op deze grond bestaat de verplichting om met terugwerkende kracht het salaris alsnog te betalen. Overigens wordt dit type materiele schade (salaris) meestal zonder tegenspraak vergoed. Discussie ontstaat vooral over de overige financiële en rechtspositionele aanspraken.
Denk bijvoorbeeld aan een structurele uitbetaling van overwerk of een onregelmatigheidstoeslag. Dit soort bestanddelen komt naar het oordeel van de Raad voor vergoeding in aanmerking wanneer die bestanddelen structureel tot het inkomen behoorden Zie bijvoorbeeld een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 7 augustus 2003 (TAR 2003/190). In deze uitspraak werd als vaststaand aangenomen dat de medewerker in de jaren voor zijn ontslag gemiddeld 20 uren per maand overwerkte. Deze uren werden voor 50% uitbetaald in de vorm van verlof en voor 50% in de vorm van bezoldiging vermeerderd met toeslag. De medewerker had dus inkomensnadeel als gevolg van gemist overwerk. Maar kan dit nadeel gecompenseerd worden met de vrije tijd die de medewerker heeft genoten en waarvoor hij (achteraf) toch salaris heeft ontvangen? De Raad vindt dat een verrekening van de schade met genoten voordeel in deze situatie niet aan de orde is: de medewerker heeft het overwerk als gevolg van het ontslag onvrijwillig niet kunnen verrichten. Het door de medewerker geleden inkomensnadeel (bestaande uit 10 uren bezoldiging per maand vermeerderd met toeslag) kan niet worden gecompenseerd en moet dus worden vergoed.
Conclusie
De wellicht opmerkelijk uitspraak van de Centrale Raad van Beroep over de uitbreiding van de arbeidsduur is volledig in lijn met eerdere jurisprudentie. Misgelopen verlof kan worden gecompenseerd met feitelijk genoten verlof, ook al is dat onvrijwillig geweest. Dit geldt echter niet voor misgelopen inkomsten, zoals bezoldiging.